Kijów - zwiedzanie

Rano czyli około 10, aby nie tracić zbyt wiele czasu, szybciutko się ubraliśmy, zjedliśmy śniadanko i ruszyliśmy w teren. Oczywiście nie obyło się bez pomyłek, zabłądzenia i zwiedzaniu podrzędnych uliczek – oczywistym powodem zagubienia się w tej ogromnej aglomeracji był mój całkowity analfabetyzm, cyrylica jest mi obca. Niestety w tym czasie kiedy my zwiedzaliśmy tatuś załatwiał swoje sprawy i nie mógł nam pomóc. Dzięki temu widzieliśmy min. XIX-wieczny Soboru św. Włodzimierza, który uważany jest za jeden z cudów Kijowa. Sobór utrzymany w stylu bizantyjskim stanowi unikatowy zabytek sztuki sakralnej za sprawą pokrywających wnętrze malowideł ściennych.
Właściwe zwiedzanie tak naprawdę rozpoczęliśmy dość późno i zaczęliśmy od Soboru Mądrości Bożej, (Sobór Sofijski) wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Budowla stanowi przykład wspaniałej architektury cerkiewnej Rusi. Nazwa pochodzi od słynnej Hagia Sophia w Konstantynopolu, choć Sofia Kijowska nie jest do niej podobna. Tę monumentalną świątynię z 13 kopułami (od XVII w. liczy 19 kopuł) zbudowano według bizantyjskiego schematu pięciokopułowego. W otoczeniu soboru jest jeszcze kilka wartych obejrzenia zabytków.
Nad bramą od strony Sofijśkiej pł. zwraca uwagę 76-metrowa, czteropoziomowa niebiesko-biała dzwonnica ze złotą kopułą, wzniesiona w XVIII w. i przebudowana w XIX w., z elementami barokowymi i pseudo bizantyńskimi.

Ozdobą placu przed Sofiją Kijowską jest charakterystyczny pomnik Bohdana Chmielnickiego, wzniesiony w 1888 r. Rzeźbę zaprojektował W. Nikołajew, a wykonał M. Mykeszyn. Hetman zatrzymał konia na kurhanie i skierował buławę na północ, w stronę Moskwy. Dzisiejszy napis zastąpił pierwotny, który brzmiał: Bogdanu Chmielnickomu jedinaja, niedielimaja Rossija (Bogdanowi Chmielnickiemu jedyna, niepodzielna Rosja).

Następnym punktem był Monastyr św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach. Monastyr zburzyły władze stalinowskie w 1936 r. Odbudowano go w latach 90. XX w. Uwagę przyciąga jaskrawa kolorystyka budynków – kopuły rzeczywiście są pokryte złotą warstewką, a ściany uderzają ostrą niebieską barwą. Na prawo od soboru, stoi cerkiew-refektarz, zbudowana w 1713 r. w stylu baroku ukraińskiego. Wschodnią stronę zajmuje część sakralna, zachodnią – kuchnia i pomieszczenia gospodarcze.

W centrum placu stoi pomnik księżnej Olgi, późniejszej świętej. Wzniesiony w 1911 r. przez Iwana Kawaleridze, stał się przedmiotem miażdżącej krytyki – nie podobał się ani wygląd postaci św. Olgi, ani też beton jako materiał rzeźbiarski. Rzeźba znikła z placu po 1920 r., ale powróciła po odzyskaniu niepodległości. Monumentalna budowla w głębi to siedziba Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Następnie udaliśmy się spacerkiem przez Parki na skarpie dnieprowej w kierunku Placu Niepodległości troszkę orężną drogą . Po drodze mijaliśmy Łuk Przyjaźni Ukraińsko-Rosyjskiej.

Cerkiew św. Andrzeja. Cerkiew ma 46 metrów wysokości, 30 długości i 23 szerokości. Jest wzniesiona na planie krzyża, z jedną kopułą główną i czterema wieżyczkami zwieńczonymi mniejszymi kopułami. Wejście do cerkwi prowadzi przez czternastometrowe schody. Ze wszystkich stron obiekt zdobią rzędy korynckich pilastrów oraz złocone płaskorzeźby z motywami roślinnymi.

Na Placu Niepodległości nareszcie spotkaliśmy się z Tatusiem. Adaś dostałem kotka z zielonymi oczami, który strasznie mu sie spodobał :)

Majdan Niepodległość zdecydowanie jest ulubionym miejscem spotkań mieszkańców Kijowa. Obecny wygląd Majdanu jest wynikiem gruntownej przebudowy w roku 2002. Wcześniejszy styl socrealistyczny, z dużą ilością fontann, został zastąpiony bardziej nowoczesnym. Na Placu stoi :

* kolumna ze słowiańskim bóstwem Berehynią upamiętniająca odzyskanie niepodległości przez Ukrainę,
* pomnik Kozaka Mamaja, postaci często występującej w ukraińskiej sztuce ludowej – chwackiego zaporożca z typowymi atrybutami: koniem, szablą, bandurą i fajką,
* pomnik legendarnych założycieli Kijowa – Kija, Szczeka, Chorywa i ich siostry Lybid’,
* pomnik Archanioła Michała, patrona miasta.

Z tego miejsca całą rodzinką pochodziliśmy po placu, ponieważ było już dość późno udaliśmy się w drogę powrotna do hotelu. Oczywiści wracaliśmy metrem, Adasia troszkę zmorzył sen ;)

Warto wspomnieć ze metro w Kijowie znajduje się bardzo głęboko pod ziemia, a ruchome schody są bardzo, bardzo długie i jada bardzo, bardzo szybko. W samym metrze są bardzo oryginalne uchwyty.

Komentarze (0)